Στις σελ. 34-35 ανθολογείται το δημοτικό τραγούδι «Ο θάνατος του Διάκου» στην ελληνική και τη γαλλική γλώσσα, ένα από τα δημοφιλέστερα δημοτικά τραγούδια, το οποίο απαντά σε πολλές παραλλαγές, καθώς η θυσία του ήρωα τον Απρίλιο του 1821 στη γέφυρα της Αλαμάνας συγκίνησε βαθιά τη λαϊκή μούσα: «Έμειν’ ο Διάκος σ’ την φωτιάν με δεκοχτώ λεβένταις, / Τρεις ώραις επολέμαε με δεκοχτώ χιλιάδαις».

To δημοτικό τραγούδι, είδος κατεξοχήν συνυφασμένο με τη λαϊκή ψυχή, με υψηλή εκφραστική φόρτιση, συνόδευε την καθημερινή ζωή των Ελλήνων, προσφέροντας ταυτόχρονα την πιστότερη απεικόνισή της. Ήδη από τα τέλη του 18ου αι., εμβαπτισμένοι στο πνεύμα του ρομαντισμού, οι Ευρωπαίοι περιηγητές συγκινούνται από τη ζώσα προφορική παράδοση του ελληνικού λαού και αρχίζουν να αποθησαυρίζουν λαογραφική ύλη (τραγούδια, παραδόσεις, ήθη και έθιμα, παραμύθια κ.ά.). Η εν λόγω έκδοση του C. Fauriel αποτελεί την πρώτη τυπωμένη συλλογή, με πληροφορητές Έλληνες του Παρισιού και της Τεργέστης, πλαισιωμένη από προλεγόμενα, σχόλια και μετάφραση στη Γαλλική.