Κληρικός, φιλικός και πολιτικός, γεννήθηκε στη Δημητσάνα, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην περίφημη Σχολή της γενέτειράς του. Το αρχικό του όνομα ήταν Γέωργιος Γκόζιας, γιος του χρυσοχόου Γιάννη Γκόζια. Όταν μετέβη στο Άργος και εισήλθε στον ιερατικό κλάδο έλαβε το προσωνύμιο «Γερµανός». Σύντομα έγινε πρωτοσύγκελος και κατόπιν επίσκοπος Παλαιών Πατρών (1806). Από 1818 µυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Στη μυστική συνέλευση της Βοστίτσας (26-30 Ιανουαρίου 1821) τάχθηκε υπέρ της αναβολής της Επανάστασης, θεωρώντας ότι ακόμη δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες, συγκρουόμενος σφόδρα με τον Γρηγόριο Δικαίο (Παπαφλέσσα). Στις 23 (ή 24) Μαρτίου ευλόγησε τη σημαία και τα όπλα των αγωνιστών στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου Πατρών, ενώ την επόµενη ηµέρα συµµετείχε στη συγκρότηση του Αχαϊκού Διευθυντηρίου. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς έλαβε μέρος στη σύσκεψη προκρίτων και αρχιερέων στη µονή των Καλτεζών, που κατέληξαν στη συγκρότηση της Πελοποννησιακής Γερουσίας.

Κατά την παράδοση της Τριπολιτσάς ανέλαβε διαπραγματευτικό ρόλο μεταξὺ Ελλήνων και Τούρκων. Κατ’ εντολή της Α´ Εθνικής Συνέλευσης μετέβη μαζί με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη στην Ιταλία σε διπλωματική αποστολή, για να εξασφαλίσει την ηθική και υλική υποστήριξη του Πάπα προς το αγωνιζόμενο ελληνικό έθνος, η οποία όμως απέβη άκαρπη. Στις εμφύλιες διαμάχες ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τήρησε διαλλακτική και συµφιλιωτική στάση, χωρίς ωστόσο να αποφύγει την ταπείνωση από άνδρες του Ιωάννη Γκούρα. Πήρε μέρος στις εργασίες της Γ´ Εθνοσυνέλευσης (Επίδαυρος, 6-16 Απριλίου 1826) ως «πρόεδρος της επιτροπής της Συνελεύσεως». Στις 30 Μαΐου 1826 πέθανε σε ηλικία 53 ετών μετά από ολιγοήμερη ασθένεια.

Στον Παλαιών Πατρών Γερμανό αποδίδεται από τον Γάλλο διπλωμάτη και ιστορικό François Pouqueville ο ρόλος του κληρικού εθνεγέρτη που ύψωσε στην Αγία Λαύρα το λάβαρο της Επανάστασης. Ωστόσο, ο ίδιος στα Απομνημονεύματά του σημείωνει: «Την δε επιούσαν ήµέραν [10η Μαρτίου] µετέβησαν εις το Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας. Εκεί αφού συσκέφτηκαν, αποφάσισαν να µην δώσουν την παραµικρή αφορµή αλλά να παραµείνουν αδρανείς µέχρι να δουν πως πάνε τα πράγµατα».