Εδραίωση της Επανάστασης

«Τω όντι εφάνητε ως άλλος Λεωνίδας, όστις εκράτησε πόλεμον φρικτόν εις τας Θερμοπύλας, η γενναιότης Σας εις τα Δερβενάκια μετά ανδρών οκτακοσίων αντεπαρετάχθητε με χιλιάδας εχθρούς».

 Επιστολή των Π. Μαυρομιχάλη, Π. Κρεββατά και Χ. Περούκα
προς τον Θ. Κολοκοτρώνη (Ναύπλιο, 28 Ιουλίου 1822)

Το 1822 ξεκίνησε με την αποτρόπαια σφαγή από τους Οθωμανούς δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων στη Χίο (30 Μαρτίου), γεγονός που συγκλόνισε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, μεταστρέφοντάς την σταδιακά υπέρ της ελληνικής υπόθεσης.

Η Επανάσταση είχε αρχίσει να εδραιώνεται και οι Ευρωπαίοι να πείθονται για τα δίκαια αιτήματα των Ελλήνων: η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο από τον Κωνσταντίνο Κανάρη (6 Ιουνίου 1822), σε αντίποινα για τη σφαγή των Χιωτών, και η επικράτηση των στρατευμάτων του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη κατά του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26-28 Ιουλίου 1822) συγκαταλέγονται στις σημαντικές επιτυχίες των επαναστατημένων.

Τον Δεκέμβριο του 1822, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο Μάρκος Μπότσαρης καταφέρνουν να υπερασπιστούν την πόλη του Μεσολογγίου απέναντι στις δυνάμεις του Ομέρ Βρυώνη και του Κιουταχή, από ξηράς, και του Γιουσούφ Πασά, από θαλάσσης, καθυστερώντας τις διαπραγματεύσεις για την παράδοση της πόλης. Τελικά, στις 31 Δεκεμβρίου οι πολιορκητές αποφασίζουν να λύσουν την πολιορκία.

Τη σημαντική αυτή επιτυχία διαδέχθηκε λίγους μήνες αργότερα (8-9 Αυγούστου 1823) ο ηρωικός θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη, στη μάχη στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου.

Ο ενθουσιασμός της νίκης και ο θρήνος της απώλειας ήταν στην ημερήσια διάταξη του αγώνα για την Ελευθερία.