Νεανικό φιλοσοφικό έργο του Ηπειρώτη λόγιου, συγγραφέα και διδασκάλου Αθανασίου Ψαλίδα (1767-1829), στο οποίο ξορκίζεται η άγνοια την οποία προκαλεί η κυριαρχία των παθών πάνω στον νου και θεματοποιούνται καίρια μεταφυσικά ζητήματα, όπως η ύπαρξη του Θεού, η αθανασία της ψυχής, η έννοια και τα όρια της ευδαιμονίας.

Παρά το γεγονός ότι το έργο προγραμματιζόταν να κυκλοφορήσει σε τρεις τόμους, ο δεύτερος και ο τρίτος ουδέποτε εκδόθηκαν. Στον πρώτο τόμο περιέχεται και η λατινική μετάφραση του κειμένου.

Μετά την έκδοση της Ευδαιμονίας ο Ψαλίδας διορίστηκε σχολάρχης της νεοϊδρυθείσας τότε Καπλαναίας Σχολής στα Ιωάννινα.