Το τρίπρακτο αυτό κωμικό έργo παραπέμπει διά του τίτλου του στα «κορακίστικα» της παιδικής ιδιολέκτου, δημιουργώντας ταυτόχρονα ένα ευφυές λογοπαίγνιο με το επίθετο του Αδαμαντίου Κοραή, του οποίου οι γλωσσικές θέσεις παρωδούνται.

Όπως αναφέρει στη σελ. 3 ο συγγραφέας, η κωμωδία είναι «το μέσον το δραστηριώτερον προς σφαλμάτων διόρθωσιν», εξού και αποφασίζει να συγγράψει το πόνημά του, για να καταπολεμήσει τον Κοραϊσμόν, «ως επιδημικώτερον εις τους προκομμένους μας».

Ο Ιακωβάκης Ρίζος Νερουλός (1778-1849) προερχόταν από τον φαναριώτικο χώρο των επιγόνων του Καταρτζή, τις γλωσσικές επιλογές του οποίου εμμέσως υπερασπίζεται. Εκτός από τα Κορακιστικά, έχει συγγράψει στη Βιέννη τα θεατρικά έργα Ασπασία (1813) και Πολυξένη (1814). Περίφημο είναι και το έργο του Cours de Littérature Grecque Moderne (Γενεύη 1827), το οποίο αποτελεί το πρώτο έργο ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας.

Πέρα από τη συγγραφική του δράση, ο Ρίζος Νερουλός αναμείχθηκε στα δημόσια πράγματα, καταλαμβάνοντας υψηλά πολιτικά και διοικητικά αξιώματα τόσο στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες όσο και στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, ενώ συνέβαλε και στην ίδρυση του Πανεπιστημίου Αθηνών, της Αρχαιολογικής Εταιρείας και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας.