Συνοδευτικό έγγραφο του εφοδιαστικού «ιερέως» του Παναγιώτη Κοπανίτσα, γραμμένο στον κρυπτικό κώδικα των Φιλικών

Η επικοινωνία μεταξύ των μελών της Φιλικής Εταιρείας είχε κρυπτογραφικό χαρακτήρα. Αρχικά, χρησιμοποιούσαν τα γνωστά γράμματα του αλφαβήτου με διαφορετική φωνητική αξία, δημιουργώντας έναν μυστικό κώδικα. Παράλληλα, είχαν κωδικές ονομασίες για πρόσωπα, διαδικασίες, τοποθεσίες και πράγματα που είχαν ιδιαίτερη σημασία για την εξέλιξη του Αγώνα. Π.χ., σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης επονομαζόταν Καλός ή Ανδρέας Ραδάμανθυς, ο Καποδίστριας ήταν ο  Ευεργετικός, ο Παπαφλέσσας ο Αρμόδιος κ.ο.κ.. Ενίοτε, μάλιστα, χρησιμοποιούνταν και αριθμοί για τη δήλωση προσώπων: π.χ. ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ήταν ο 110 και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν ο 113. Ανασημασιοδότηση υφίσταντο και κοινά ουσιαστικά, όπως «αρραβών», που σήμαινε ‘επικύρωση’, «βροχή» ‘η Αρχή της Εταιρείας’, «προίκα» ‘η στρατιωτική βοήθεια’, «αγκάθι» ‘ο εχθρός’, «δένδρα» ‘τα τουφέκια’ κ.ά.