Το Προσωρινόν Πολίτευμα της Επιδαύρου αναθεωρήθηκε τον Απρίλιο του 1823 από τη Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους: «Το Ελληνικόν Έθνος, το υπό την φρικώδη Οθωμανικήν δυναστείαν, μη δυνάμενον να φέρη τον βαρύτατον, και απαραδειγμάτιστον ζυγόν της τυραννίας, και αποσείσαν αυτόν με μεγάλας θυσίας, κηρύττει σήμερον διά των Νομίμων Παραστατών του εις Εθνικήν συνηγμένων Συνέλευσιν, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, την Πολιτικήν αυτού Ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν».

Το νέο Σύνταγμα, που ονομάστηκε Νόμος της Επιδαύρου, ήταν νομοτεχνικώς αρτιότερο και καθιέρωνε ελαφρά υπεροχή της νομοθετικής εξουσίας έναντι της εκτελεστικής. Επίσης, απέκλειε τους τίτλους ευγενείας και βελτίωνε τις διατάξεις περί ατομικών δικαιωμάτων, περιλαµβανοµένων προνοιών υπέρ της ελευθερίας του τύπου και της προστασίας της ιδιοκτησίας, της τιµής και της ασφάλειας «εκάστου Έλληνος και παντός ανθρώπου εντός της Επικρατείας ευρισκοµένου».

Η έκδοση αναγγέλθηκε με έντυπη προκήρυξη του τυπογράφου Ιωσήφ Κιάππε (Ύδρα, 22 Αυγούστου 1824), συνοδευόμενη από πρόσκληση για έγγραφη συνδρομητών: «Η δε τιμή του φυλλαδίου προσδιορίζεται διά τους καταγραφθησομένους συνδρομητάς προ της εκδόσεως γροσ. 2, τα όποια πληρώνονται εις την παράδοσίν του». Τα ονόματα των συνδρομητών δεν δημοσιεύθηκαν στην έκδοση, όπως συνηθιζόταν.