Επιστολή του Πρίγκιπα Λεοπόλδου ντε Σαξ-Κόμπουργκ προς τον Ιωάννη Καποδίστρια, αναφορικά με τους λόγους άρνησής του να αποδεχθεί τον ελληνικό θρόνο (Λονδίνο, 1^η Ιουνίου 1830)

Με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου στις 22 Ιανουαρίου/3 Φεβρουαρίου 1830, οι Μεγάλες Δυνάμεις αναγνωρίζουν και επίσημα την ανεξαρτησία της Ελλάδας, καθορίζοντας ταυτόχρονα τα σύνορα του νέου ελληνικού κράτους και ανακηρύσσοντας ως ηγεμόνα του ελληνικού Βασιλείου τον Λεοπόλδο του Σαξ-Κόμπουργκ Ζάαλφελντ, δούκα της Σαξονίας. Ο Λεοπόλδος επελέγη γιατί, αφενός, είχε πολεμήσει στην υπηρεσία του τσάρου της Ρωσίας και, αφετέρου, είχε συγγενικούς δεσμούς με τη βασιλική οικογένεια της Γαλλίας – επομένως, σε διπλωματικό επίπεδο θα μπορούσε να λειτουργήσει ως ενοποιητικός παράγοντας μεταξύ των «προστάτιδων» δυνάμεων. Αρχικά ο Λεοπόλδος αποδέχτηκε τον θρόνο της Ελλάδας στις 23 Φεβρουαρίου. Επειδή όμως, όπως περιγράφει και στην επιστολή του προς τον Ιω. Καποδίστρια, δεν εισακούστηκαν οι παρεμβάσεις του, μεταξύ άλλων, για ευνοϊκότερη προς τους Έλληνες «οροθεσίαν», δηλαδή ρύθμιση των συνόρων, υποβάλλει την παραίτησή του την 1^η Ιουνίου 1830, θεωρώντας «ότι πιστώς και με συνείδησιν καθαράν υπεράσπισα τα συμφέροντα της Ελλάδος».