Διπλωματικές παρεμβάσεις

Ακολουθεί μια διαδοχή παραστάσεων που θέτουν στο επίκεντρο τις έξωθεν διπλωματικές παρεμβάσεις στην ελληνική υπόθεση.

Πρώτο εικονιζόμενο περιστατικό είναι η υπογραφή της συνθήκης του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827): με πρωτεργάτη τον Βρετανό Πρωθυπουργό, Γεώργιο Κάνινγκ, οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) αποφασίζουν την ειρήνευση στην Ελλάδα, προτείνοντας στον Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ την παραχώρηση αυτονομίας στους Έλληνες με καταβολή φόρου υποτελείας. Η Συνθήκη περιείχε μυστικό συμπληρωματικό άρθρο, το οποίο αποδείχθηκε καθοριστικό: σε περίπτωση που η Υψηλή Πύλη δεν δεχόταν τους όρους εντός ενός μηνός, οι συμφωνούσες δυνάμεις θα λάμβαναν άμεσα τα προσήκοντα μέτρα για την επιβολή της ανακωχής. Όπερ και εγένετο: μετά την απόρριψη της Συνθήκης από τον Σουλτάνο, ο τριεθνής συμμαχικός στόλος, υπό τους ναυάρχους Δεριγνύ, Κόδριγκτον και Χέιδεν, συνέτριψε στις 20 Οκτωβρίου 1827 τις τουρκοαιγυπτιακές δυνάμεις στον κόλπο του Ναυαρίνου, ανοίγοντας τον δρόμο για την αίσια έκβαση του ελληνικού ζητήματος.

Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 υπογράφεται το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, γνωστό και ως Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας.