Page 202 - Αντικρίζοντας την Ελευθερία!

ΙΙ.2.1
Ψήφισμα (αρ. 540) του Εκτελεστικού για τον καθορισμό του σχήματος, του χρώματος και των συμβόλων των εθνικών σημαιών (Κόρινθος, 15 Μαρτίου 1822)
Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμ. 1, αρ. 322, έγγραφο, μονόφυλλο [σελ. 322] Βιβλιοθήκη της Βουλής
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ της Τουρκοκρατίας, κάθε φορά που εκδηλωνόταν κάποιο τοπικό επανα- στατικό κίνημα υψωνόταν και από ένα αυτοσχέδιο μπαϊράκι (από το τουρκ. bayrak), αναγνωριστικό των στρατιωτικών σωμάτων του κάθε καπετάνιου. Με το ξέσπασμα του Αγώνα της Ανεξαρτησίας γρήγορα έγινε κοινή πεποίθηση η ανάγκη για ένα εθνικό σύμ- βολο. Στο άρθρο ΡΔ ́ του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος ορίστηκε ότι η ενιαία σημαία θα φέρει τον σταυρό και τα χρώματά της θα είναι το κυανό και το λευκό. Κρίθηκε ότι ήταν προς το συμφέρον των Επαναστατημένων να μην υιοθετηθούν τα σύμ- βολα της Φιλικής Εταιρείας (όπως π.χ. ο ιερός δε- σμός με τις δεκαέξι στήλες, ο σταυρός σε κλάδους ελιάς, οι λογχοφόροι σημαίες με τα γράμματα Η ΕΑ (Ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ) Η ΘΣ (Ή ΘΑΝΑΤΟΣ) κ.ά.), προκειμέ- νου να δοθεί το μήνυμα προς τις ευρωπαϊκές αυλές
ότι επρόκειτο περί εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και όχι περί επαναστατικού κινήματος.
Στις 15 Μαρτίου 1822, το Εκτελεστικό προσδιόρισε τις λεπτομέρειες της παραπάνω απόφασης, καθιε- ρώνοντας μία σημαία για τις χερσαίες δυνάμεις, και δύο διαφοροποιημένες για τις ναυτικές, την εμπο- ρική και την πολεμική. Το 1828, με ψήφισμα του Ιωάννη Καποδίστρια στις 30 Ιουλίου, εξομοιώθη- καν οι δύο σημαίες του ναυτικού με την επικράτηση της πολεμικής, σε αναγνώριση της προσφοράς των εμπορικών πλοίων στον Αγώνα ως πολεμικών. Τα χρώματα της εθνικής σημαίας περιγράφηκαν ομοίως τόσο στον Νόμο της Επιδαύρου, που ψηφίστηκε από τη Β ́ Εθνική Συνέλευση του Άστρους (1823), όσο και στο Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος (Γ ́ Εθνική Συνέλευση Τροιζήνας, 1827).
202 ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!