Page 215 - Αντικρίζοντας την Ελευθερία!
P. 215
ναυαρχίδας του Καρά Αλή στη Χίο από τον ψαριανό πυρπολητή Κωνσταντίνο Κανάρη (6-7 Ιουνίου 1822), σε αντίποινα για τη σφαγή των Χιωτών, και η επικράτηση των στρατευμάτων του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη κατά του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26-28 Ιουλίου 1822). Ο Κανάρης, μάλιστα, κατέφερε και νέο πλήγμα εναντίον των Τούρκων, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, όταν πυρπόλησε ιστιοφόρο του τουρκικού στόλου στα ανοιχτά της Τενέδου.
Στις σημαντικές επιτυχίες των Ελλήνων συγκαταλέγεται, τον Δεκέμβριο του 1822, η έκβαση της α ́ πολιορκίας του Μεσολογγίου από τις δυνάμεις του Ομέρ Βρυώνη και του Κιουταχή, από ξηράς, και του Γιουσούφ Πασά, από θαλάσσης. Την υπεράσπιση
της πόλεως ανέλαβαν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο Μάρκος Μπότσαρης με λιγοστές δυνάμεις. Οι πολιορκητές αποφάσισαν να μην προχωρήσουν σε έφοδο, αλλά να καταλάβουν το Μεσολόγγι διά συμβιβασμού. Όσο διαρκούσαν οι διαπραγματεύσεις, οι πολιορκούμενοι κέρδιζαν χρόνο, μέχρι που, στα μέσα Νοεμβρίου, κατέφθασε στολίσκος από 11 πλοία υπό τον Ανδρέα Μιαούλη,
Επιστολή των Π. Μαυρομιχάλη, Π. Κρεββατά και Χ. Περούκα προς τον Θ. Κολοκοτρώνη (Ναύπλιο, 28 Ιουλίου 1822)
ο οποίος διέσπασε τον θαλάσσιο αποκλεισμό του Μεσολογγίου, φέρνοντας πολεμοφόδια και ενισχύσεις. Όταν, τελικά, οι Τούρκοι πασάδες αποφάσισαν την επίθεση, τη νύχτα της 24ης προς την 25η Δεκεμβρίου, το σχέδιο είχε διαρρεύσει στους μαχητές του Μεσολογγίου από τον ελληνικής καταγωγής γραμματικό του Ομέρ Βρυώνη, Γιάννη Γούναρη. Έτσι, η φρουρά της πόλεως παρέμεινε στις θέσεις της και οι Οθωμανοί υπέστησαν πανωλεθρία. Τη σημαντική αυτή επιτυχία, στην οποία συνέβαλε ο Μάρκος Μπότσαρης, διαδέχθηκε λίγους μήνες αργότερα (8-9 Αυγούστου 1823) ο ηρωικός θάνατός του από εχθρικό βόλι, στη μάχη
στο Κεφαλόβρυσο Καρπενησίου, κατά την αναμέτρησή του με τον πασά της Σκόδρας Μουσταή και δύναμη 10.000 εμπειροπόλεμων Αλβανών. Ο πρόωρος θάνατος του Σουλιώτη οπλαρχηγού αποτέλεσε βαρύτατο πλήγμα
για τον Αγώνα, προκάλεσε δε πάνδημο θρήνο στην επαναστατημένη Ελλάδα και την Ευρώπη, καθώς στο πρόσωπό του αναγνωρίστηκε ο κατεξοχήν ήρωας της εποχής. Ο ενθουσιασμός της νίκης και
ο πόνος της απώλειας ήταν στην ημερήσια διάταξη του αγώνα για την Ελευθερία.
IΙ.3
Η εδραίωση του Αγώνα
«Τω όντι εφάνητε ως άλλος Λεωνίδας, όστις εκράτησε πόλεμον φρικτόν εις τας Θερμοπύλας, η γενναιότης Σας εις τα Δερβενάκια μετά ανδρών οκτακοσίων αντεπαρετάχθητε με χιλιάδας εχθρούς»
Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Από την αρχαιολατρία στον Φιλελληνισμό 215
