Page 298 - Αντικρίζοντας την Ελευθερία!
P. 298
ΙΙ.7.Γ.2
Έγγραφο του επάρχου Κάσου προς το Υπουργείο Εσωτερικών με θέμα την είσπραξη του φόρου της δεκάτης (Κάσος, 18 Ιανουαρίου 1823)
Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμ. 13, αρ. 236, έγγραφο, μονόφυλλο [σελ. 188] Βιβλιοθήκη της Βουλής
Η ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΤΗΣ επί της αγροτικής παραγωγής, δηλαδή η απόδοση του 1/10 επί του παραγόμενου προϊόντος στον τοπι- κό άρχοντα-εκπρόσωπο της οθωμανικής εξουσίας, αποτελούσε βασικό φορολογικό μέτρο επί Τουρκο- κρατίας. Ωστόσο, δεδομένης της ανάγκης κάλυψης των εξόδων του Αγώνα και στο πλαίσιο της προσπά-
ΙΙ.7.Γ.3
θειας θεσμικής-κρατικής συγκρότησης δημοσιονομι- κής πολιτικής, εξακολούθησε να ισχύει και μετά την Επανάσταση. Με βάση τον γενικό φορολογικό νόμο υπ’ αριθ. 10 του Κώδικος των Νόμων (26 Απριλίου 1822), διατηρείται η «δεκατιά». Αντίθετα, καταργείται ο κεφαλικός φόρος («χαράτζ»).
298 ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Έγγραφο του Κυβερνήτη με θέμα την κυκλοφορία χαρτονομισμάτων (Ναύπλιο, 30 Αυγούστου 1831) Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμ. 21, αρ. 157, έγγραφο, δίφυλλο [σελ. 167]
Βιβλιοθήκη της Βουλής
ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΚΟΨΕ ΤΟ 1828
ο Ιωάννης Καποδίστριας αποτέλεσαν τα πρώτα εθνι- κά νομίσματα του νέου ελληνικού κράτους. Το 1831, με το ψήφισμα ΚΖ’ (17 Ιουνίου 1831) του Πανελλη- νίου, αποφασίστηκε η έκδοση τεσσάρων χαρτονο- μισμάτων, αξίας 5, 10, 50 και 100 Φοινίκων, αντι-
στοίχως, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το έντονο ταμειακό πρόβλημα. Η έκδοση πραγματοποιήθηκε στην Αίγινα από την Επιτροπή Εθνικής Τραπέζης. Η διακίνηση γινόταν μόνο μέσω του Δημοσίου Ταμεί- ου, καθώς δεν επιτρεπόταν να κυκλοφορήσουν στα χέρια πολιτών.
