Page 404 - Αντικρίζοντας την Ελευθερία!

ΙΙΙ.3
Οι επικεφαλής Πελοποννήσιοι
Παλαιών Πατρών Γερμανός (1771-1826)
ΚΛΉΡΊΚΟΣ, ΦΊΛΊΚΟΣ ΚΑΊ ΠΟΛΊΤΊΚΟΣ, γεννήθηκε στη Δημητσάνα, όπου ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Το αρχικό του όνομα ήταν Γεώργιος Γκόζιας, γιος του χρυσοχόου Γιάννη Γκόζια. Όταν μετέβη στο Άργος και εισήλθε στον ιερατικό κλάδο έλαβε το προσωνύμιο «Γερμανός». Σύντομα έγινε πρωτο- σύγκελος και κατόπιν επίσκοπος Παλαιών Πατρών (1806). Από το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Στη μυστική συνέλευση της Βοστίτσας (26-30 Ιανουαρίου 1821) τάχθηκε υπέρ της ανα- βολής της Επανάστασης, θεωρώντας ότι ακόμη δεν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες. Στις 23 (ή 24) Μαρτίου ευλόγησε τη σημαία και τα όπλα των αγωνιστών στην πλατεία του Αγίου Γε- ωργίου Πατρών, ενώ την επόμενη ημέρα συμμετείχε στη συγκρό- τηση του Αχαϊκού Διευθυντηρίου. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς έλαβε μέρος στη σύσκεψη προκρίτων και αρχιερέων στη μονή των Καλτεζών, που κατέληξε στη συγκρότηση της Πελοποννησι- ακής Γερουσίας.
Κατά την παράδοση της Τριπολιτσάς ανέλαβε διαπραγματευτικό ρόλο μεταξὺ Ελλήνων και Τούρκων. Κατ’ εντολή της Α ́ Εθνι- κής Συνέλευσης μετέβη μαζί με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη στην Ιταλία σε διπλωματική αποστολή, για να εξασφαλίσει την ηθική και υλική υποστήριξη του Πάπα προς το αγωνιζόμενο ελληνικό έθνος, η οποία όμως απέβη άκαρπη. Στις εμφύλιες διαμάχες ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τήρησε διαλλακτική στάση, χωρίς ωστόσο να αποφύγει την ταπείνωση από άνδρες του Ιωάννη Γκούρα. Πήρε μέρος στις εργασίες της Γ ́ Εθνοσυνέλευσης (Επί- δαυρος, 6-16 Απριλίου 1826) ως «Πρόεδρος της Επιτροπής της Συνελεύσεως». Στις 30 Μαΐου 1826 πέθανε σε ηλικία 53 ετών μετά από ολιγοήμερη ασθένεια.
404 ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΊΊΊ.3.1
Επιστολή του Παλαιών Πατρών Γερμανού προς το Εκτελεστικό περί επιλογής του κατάλληλου μονάρχη
(Ανκόνα, 4 Νοεμβρίου 1823)
Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμ. 11, αρ. 116, έγγραφο περιεχόμενο σε κώδικα [σελ. 115]
Βιβλιοθήκη της Βουλής
Ο ΠΑΛΑΊΏΝ ΠΑΤΡΏΝ ΓΈΡΜΑΝΟΣ αναχώρησε με εντολή της ελληνικής Διοίκησης για την Ιταλία τον Οκτώβριο του 1822, μαζί με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη, προκειμένου να εξασφα- λίσουν την υλική και ηθική υποστήριξη του Πάπα προς την ελληνική υπόθεση. Τελικά, η αποστολή του έμεινε ατελέσφορη, καθώς δεν του επετράπη να προσεγγίσει τη Ρώμη από την Ανκόνα, όπου είχε φθάσει, και επέστρεψε στην Πελοπόννησο τον Ιούλιο του 1824, έχο- ντας ωστόσο πραγματοποιήσει σημαντικές επαφές με Έλληνες τις δι- ασποράς, με στόχο την προώθηση του δίκαιου αγώνα των Ελλήνων.
Στην επιστολή του επισημαίνει το ενδιαφέρον της Ευρώπης για την Ελληνική Επανάσταση, θεωρεί όμως επιφανειακή και αστόχαστη προσέγγιση την πρόταση να εκλέξει η Ελλάδα και να προσκαλέσει έναν οιονδήποτε Ευρωπαίο μονάρχη, σχολιάζοντας ότι θα πρέπει αυτός να εξασφαλίσει την κοινή συγκατάθεση των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Επίσης, επισημαίνει τους κινδύνους που εγκυμονεί η ανάμειξη διαφόρων «συστημάτων εταιριών φιλελευθέρων», που υπόσχονται συνδρομή στον Αγώνα, αλλά επιδιώκουν να αποκτή- σουν ουσιώδη μετοχή στα ελληνικά πράγματα, καθώς και πολιτικά ανταλλάγματα, για τον πρόσθετο λόγο ότι τέτοιοι σχηματισμοί είναι εχθρικοί προς τις κάθε είδους μοναρχίες.