Αναφορά της Πελοποννησιακής Γερουσίας προς τον Μινίστρον των Εσωτερικών και του Πολέμου (Τρίπολη, 5 Μαρτίου 1822)

Η Πελοποννησιακή Γερουσία ανήκει στα ευρύτερα και ισχυρότερα αυτοδιοικητικά όργανα, περιφερειακής εμβέλειας, τα οποία αντικατέστησαν τους τοπικούς οργανισμούς που ιδρύθηκαν κατά τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης, όπως το Αχαϊκόν Διευθυντήριον και η Μεσσηνιακή Σύγκλητος.

Εκτός από την Πελοποννησιακή Γερουσία, περιφερειακοί οργανισμοί όπως ο Οργανισμός της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος και της Νομικής Διατάξεως της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος είχαν την ευθύνη της διεύθυνσης των επαναστατικών πραγµάτων, διατηρώντας παράλληλα τον απόλυτο τοπικό έλεγχο των επαρχιών, μέχρι την εγκαθίδρυση Κεντρικής Διοίκησης κατά την Α΄ Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου.

Στην ουσία, επρόκειτο για μια συντεταγμένη απόπειρα των τοπικών παραγόντων να διατηρήσουν την εξουσία που απολάμβαναν επί οθωμανικής κυριαρχίας, αντιτιθέμενοι στην άφιξη του Δηµητρίου Υψηλάντη ως  Πληρεξουσίου του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής, του αδελφού του Αλέξανδρου.