Γεννημένος στην Ύδρα το 1774, ο Αναστάσιος Τσαμαδός εγγράφηκε από νωρίς στη ναυτική παράδοση του νησιού του, σε τέτοιο βαθμό που το όνομά του είναι αξεδιάλυτα ταυτισμένο με το ξακουστό βρίκιο «Άρης». Ατρόμητος ναύτης, κυβερνήτης και αρχηγός μοίρας υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, πρώτος αυτός όρμησε στη Χίο και επιτέθηκε στο ντελίνι του Καπετάν Πασά. Επίσης, συμμετείχε τον Φεβρουάριο του 1822 στη ναυμαχία των Πατρών, όταν ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος βγήκε από τον Ελλήσποντο με διαταγή να πλεύσει προς την Πάτρα, για να ανεφοδιάσει τους πολιορκούμενους από τους επαναστατημένους Έλληνες Τούρκους, και ακολούθως αναχαιτίστηκε από στόλο ψαριανών, υδραϊκών και σπετσιώτικων πλοίων υπό τους Νικολή Αποστόλη, Ανδρέα Μιαούλη και Γκίκα Τσούπα.

Τις ιστορίες ηρωικής ναυτοσύνης που βίωσε κατά την Επανάσταση ο Τσαμαδός τις αφηγείται στα Ιστορικά ημερολόγια των ελληνικών ναυμαχιών του 1821.

Ο Υδραίος ναύαρχος έπεσε ηρωικά στη μάχη της Σφακτηρίας, στην είσοδο του όρμου του Ναυαρίνου, στις 26 Απριλίου 1825: οι Έλληνες είχαν οχυρώσει τη βραχονησίδα, ενώ τρία πλοία, μεταξύ των οποίων και ο «Άρης», προστάτευαν το νησάκι. Όταν ο Ιμπραήμ, με σφοδρό κανονιοβολισμό και αποβατική επιχείρηση, κατέλαβε τη Σφακτηρία, οι οχυρωμένοι Έλληνες δεν κατάφεραν να αντέξουν και είχαν μεγάλες απώλειες, μεταξύ των οποίων και ο Αναστάσιος Τσαμαδός, ο οποίος την ώρα της επίθεσης ήταν στη στεριά και δεν πρόλαβε να επιβιβαστεί στο καράβι του. Ηρωική έμελλε να είναι η έξοδος του «Άρη» από τον κόλπο του Ναυαρίνου: ήταν το τελευταίο καράβι που διέσπασε τον εχθρικό κλοιό, καθώς μάταια περίμενε τον κυβερνήτη του. Με τον «Άρη» διασώθηκαν και διέφυγαν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και άλλοι υπερασπιστές του νησιού. Το πηδάλιο είχε αναλάβει ο Ν. Βότσης με τον Δ. Σαχτούρη, επιχειρώντας την έξοδο προς την ανοικτή θάλασσα, τη στιγμή που την κεντρική είσοδο του κόλπου είχαν φράξει τρεις εχθρικές φρεγάτες. Με την εικόνα της Παναγίας στο κατάστρωμα, το πλοίο πραγματοποίησε δεινό ναυτικό ελιγμό και έσπασε τον κλοιό των εχθρικών πλοίων, προκαλώντας μάλιστα και ζημιές στον αντίπαλο.

Η έξοδος του βρικίου «Άρης» αποτέλεσε ένα από τα ηρωικότερα και πιο συγκινητικά περιστατικά του ναυτικού αγώνα του 1821.