Ο Ζακυνθινός λόγιος Δημήτριος Γουζέλης (1774-1843) εκδίδει συστηματικά βιβλία με παιδαγωγικό διαφωτιστικό περιεχόμενο σε λόγια γλώσσα. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται Η κρίσις του Πάριδος, έργο αμφιβόλου αισθητικής αξίας, με ενδιαφέρουσες όμως κρίσεις για ένα ευρύ φάσμα ετερόκλητων θεμάτων, όπως εύγλωττα σχολιάζεται στη «διαφημιστική» καταχώριση για το βιβλίο στις στήλες του Φιλολογικού Τηλέγραφου του έτους 1817: «Βουλόμενος ο ποιητής να καταστήση το βιβλίον τούτο νουθετικόν και ωφέλιμον, δεν ημέλησεν από του να περίκλειση όλην σχεδόν την Μυθολογίαν των προπατόρων, να ομιλήση εκτεταμένως περί φυσικής ιστορίας, περί ηθικής, περί νόμων, περί ανατροφής των παίδων, περί εμπορίου, περί τακτικής και περί αμέτρων άλλων πραγμάτων ωφελίμων και ευφροσύνων».

Στη σελίδα 367 βλέπουμε τους εγγεγραμμένους συνδρομητές του έργου: η μέθοδος της προεγγραφής συνδρομητών ήταν ο συνήθης τρόπος διακίνησης του έντυπου βιβλίου από το δεύτερο μισό του 18^ου αιώνα μέχρι και την Επανάσταση. Εξού και αναφέρονται ονομαστικά οι «φιλόμουσοι και φιλοπάτριδες» κύριοι της Τεργέστης, οι όποιοι στήριξαν με την προεγγραφή τους την εν λόγω εκδοτική προσπάθεια.