Ιερομόναχος και λόγιος από τα Ιωάννινα, ο Γρηγόριος Παλιουρίτης (1778-1816) πήρε το προσωνύμιό του από τη μονή Παλιουρής της Ηπείρου, όπου διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από έναν καλόγηρο. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε από το 1805 δάσκαλος της ελληνικής παροικίας στο Λιβόρνο της Ιταλίας.

Το δίτομο έργο Επιτομή της Ιστορίας της Ελλάδος, το οποίο ο συγγραφέας αφιερώνει στην ελληνική αδελφότητα Λιβόρνου, τυπώθηκε στη Βενετία στο τυπογραφείο της γιαννιώτικης οικογένειας των Γλυκήδων. Στη σελ. ιθ΄ του Α΄ τόμου, ο συγγραφέας αναφέρεται στους λόγους που τον οδήγησαν στη σύνταξη του εν λόγω συγγράμματος:  «…εις τα ημέτερα Σχολεία μαθημάτων… είναι παντελώς αμελημένη και σχεδόν εξωστρακισμένη η της Ιστορίας παράδοσις». Πρόκειται, επομένως, για διδακτικό εγχειρίδιο, που αποσκοπούσε στην ανάπτυξη της ιστορικής συνείδησης των νέων, προκειμένου να αναβλαστήσουν τα «εαρινά άνθη» της σοφίας, της ανδρείας και της αρετής της Ελλάδος, τα οποία άνεμος «καυσώδης […] εκ των ξηρωτάτων ερήμων» κατέκαυσε.