Ο Κωνσταντίνος Βαρδαλάχος (1755-1830), με καταγωγή από τη Χίο, είχε πραγματοποιήσει ιατρικές σπουδές στην Πάδοβα της Ιταλίας. Στη συνέχεια δίδαξε φιλοσοφία, μαθηματικά και πειραματική φυσική στις ελληνικές σχολές του Βουκουρεστίου, της Χίου και της Οδησσού. Το 1830 δέχθηκε πρόταση από τον Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια, να αναλάβει τη διεύθυνση της Σχολής της Αίγινας, την οποία και αποδέχθηκε. Ωστόσο, κατά δραματική συγκυρία πνίγηκε ταξιδεύοντας από τη Σύρο στην Αίγινα.

Υπήρξε θαυμαστής του Αδαμαντίου Κοραή και ένας από τους εισηγητές καινοτόμων διδακτικών μεθόδων στα ελληνικά σχολεία.

Στο πλαίσιο του ανανεωτικού προγράμματος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού εντάσσεται και η Ρητορική Τέχνη, η οποία απηχεί τις θέσεις του σκωτσέζου φιλοσόφου Hugh Blair, ουσιαστικά εισηγούμενη στον ελληνικό χώρο τη «νέα ρητορική», η οποία στρέφεται πιο συστηματικά σε ζητήματα καλλιέπειας επί τη βάσει αισθητικών παραμέτρων. Το σύγγραμμα εντάσσεται στη χορεία ρητορικών εγχειριδίων της εποχής, όπως είναι οι Ρητορικές του Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων (Βιέννη 1813), με αριστοτελικό χαρακτήρα, και του Νεόφυτου Βάμβα (Παρίσι 1813).