Ο Βικέντιος Δαμοδός (ή Δαμωδός), γεννημένος το 1700 στην Κεφαλονιά, σπούδασε στο Φλαγγινιανό Φροντιστήριο της Βενετίας και μαθήτευσε κοντά σε γνωστούς λογίους της εποχής. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα «αμφοτέρων των δικαίων» (κανονικού και αστικού) από το Πανεπιστήμιο της Πάδοβας. Παρά τις λαμπρές σπουδές του στη Δύση, επέστρεψε στο νησί του και αφιέρωσε τη ζωή του στο διδακτικό και συγγραφικό έργο. Αποτραβηγμένος στα Χαβριάτα, ίδρυσε Σχολή, όπου δίδασκε κύκλο φιλοσοφικών μαθημάτων σε γλώσσα δημοτική, θεωρούμενος ως εισηγητής της φιλοσοφίας του Ντεκάρτ στην ελληνική πνευματική ζωή. Παράλληλα, είχε αποκτήσει μεγάλη φήμη και ως διδάσκαλος της Ρητορικής, καθώς στη Σχολή του οι μαθητές ασκούνταν τακτικά σε ρητορικά γυμνάσματα, ένα εκ των οποίων εικονίζεται στη σελ. 39 του έργου Πράξις κατά συντομίαν εις τας ρητορικάς ερμηνείας, όπου αξιοποιείται δειγματικά η απόφανση «Πρέπει να νηστεύουν οι νέοι» ως αφόρμηση για την επιχειρηματολογική συλλογιστική πορεία.