Page 294 - Αντικρίζοντας την Ελευθερία!
P. 294
294 ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΙΙ.7.B.5
Συμφωνητικό των Τούρκων της Κορίνθου με τους πληρεξουσίους της ελληνικής Διοικήσεως αναφορικά με τους όρους παράδοσής τους (Κόρινθος, 26 Οκτωβρίου 1823)
Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμ. 17, αρ. 158, έγγραφο, δίφυλλο [σελ. 92] Βιβλιοθήκη της Βουλής
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ του κάστρου της Κορίνθου, κατα- βεβλημένοι από την πείνα, αναγκάστηκαν να παραδο- θούν στους πληρεξουσίους της ελληνικής Διοικήσε- ως, υπό τους όρους ότι θα προστατευθεί η ζωή και η τιμή τους και, αφού παραδώσουν όλα τους τα όπλα και τα υπάρχοντα και γίνει ανταλλαγή ομήρων, θα μεταφερθούν με καράβι στη Θεσσαλονίκη με έξοδα της ελληνικής πλευράς. Ενδιαφέρον έχει στο κείμενο
η τουρκική λέξη ρεέμια για τους ομήρους (< τουρκ. rehin ‘ενέχυρο, υποθήκη’), και μάλιστα αυτούς που ανταλλάσσονται βάσει συνθήκης, καθώς συνήθως, μετά τη συνθηκολόγηση, οι ηττημένοι επεδίωκαν να πάρουν μαζί τους μερικούς επιφανείς αντιπάλους ως ομήρους, μέχρις ότου φτάσουν με ασφάλεια στα μέρη τους, ενώ αντιστοίχως άφηναν μερικούς επιφανείς δι- κούς τους ως ομήρους στον αντίπαλο.
ΙΙ.7.B.6
Αναφορά του Μινίστρου του Πολέμου προς το Εκτελεστικό περί πολιορκίας της Ακροπόλεως των Αθηνών (Κόρινθος, 12 Μαρτίου 1822)
Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας, τόμ. 1, αρ. 372, έγγραφο, μονόφυλλο [σελ. 372-373] Βιβλιοθήκη της Βουλής
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ αποτέλε- σε στόχο των επαναστατημένων Ελλήνων ήδη από την έναρξη της επανάστασης. Μετά από μια ανεπιτυχή πο- λιορκία από σώμα 3.000 περίπου ανδρών υπό τον Με- λέτιο Βασιλείου, που διασκορπίστηκαν με την κάθοδο ισχυρών τουρκικών δυνάμεων του Ομέρ Βρυώνη, η πο- λιορκία ξανάρχισε πιο οργανωμένα, με την καθοριστική συμβολή Φιλελλήνων, συνοδεία πυροβολικού, υπό τη
διεύθυνση του Γάλλου Ολιβιέ Βουτιέ. Το καλοκαίρι του 1822, η οθωμανική φρουρά παρέδωσε το φρούριο. Ακολούθησε το 1826 η πολύμηνη πολιορκία αυτή τη φορά της ελληνικής φρουράς από τουρκικές δυνάμεις του Ρεζίτ Μεχμέτ πασά Κιουταχή. Μετά την ήττα στον Ανάλατο, η φρουρά παραδόθηκε στους Τούρκους τον Ιούνιο του 1827, οι οποίοι και διατήρησαν την κυριαρ- χία τους στην Αττική μέχρι το τέλος της Επανάστασης.
