Αντικρίζοντας την Ελευθερία!

Page 229 - Αντικρίζοντας την Ελευθερία!

P. 229

μέχρι το Μεσολόγγι, όπου ο Μαχμούτ Ρεσίτ πασάς Κιουταχής, ήδη από τον Απρίλιο
του 1825, πολιορκεί την πόλη με περίπου 15.000 άνδρες. Παρά τις αρχικά αμφίρροπες αναμετρήσεις, η εγκατάλειψη της θαλάσσιας φύλαξης της πόλης στις αρχές Νοεμβρίου 1825 από τη ναυτική μοίρα υπό τον ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη λόγω έλλειψης εφοδίων, επιδεινώνει την κατάσταση των πολιορκουμένων. Οι πολιορκητές ζητούν την παράδοση της
πόλης, εισπράττοντας τη γενναία άρνηση
των Ελεύθερων Πολιορκημένων να υποχωρήσουν στα ατιμωτικά προστάγματα. Μετά την αποτυχία μιας ακόμη απόπειρας του Μιαούλη να εφοδιάσει την πόλη την 1η Απριλίου, η φρουρά λαμβάνει την απόφαση της ένοπλης εξόδου, το βράδυ της 10ης
προς την 11η Απριλίου. Το σχέδιο, το οποίο προέβλεπε δύο φάλαγγες που θα προηγούνταν, μία τρίτη με τα γυναικόπαιδα και μία
τέταρτη ως οπισθοφυλακή υπό τον Κίτσο Τζαβέλα, περιγράφεται στη Διακήρυξη των Μεσολογγιτών (10 Απριλίου 1826), όπως το υπαγόρευσε ο επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ και το κατέγραψε ο Ν. Κασομούλης στα «Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων, 1821-1833» (Αθήνα, 1841, τόμ. Β, σελ. 259-262): «Βλέποντες τον εαυτόν μας, το
IΙ.4
Κρίσιμες καμπές
«Κι’ αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπο, ότι η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους»
Ιωάννης Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, απάντηση προς τον Γάλλο ναύαρχο Δεριγνύ (Ιούνιος 1825)
στράτευμα και τους πολίτας εν γένει μικρούς και μεγάλους παρ’ ελπίδαν υστερημένους από όλα τα κατεπείγοντα αναγκαία της ζωής προ 40 ημέρας και ότι εκπληρώσαμεν τα χρέη μας ως πιστοί στρατιώται της πατρίδος εις την στενήν πολιορκίαν ταύτην και ότι, εάν μίαν ημέραν υπομείνωμεν περισσότερον, θέλομεν αποθάνει όρθιοι εις τους δρόμους όλοι· θεωρούντες εκ του άλλου ότι μας εξέλιπεν κάθε ελπίς βοηθείας και προμηθείας, τόσον από την θάλασσαν καθώς και από την ξηράν ώστε να δυνηθώμεν να βαστάξωμεν, ενώ ευρισκόμεθα νικηταί του εχθρού, αποφασίσαμεν ομοφώνως: Η έξοδός μας να γίνη βράδυ εις τας δύο ώρας της νυκτός 10 Απριλίου, ημέρα Σάββατον και ξημερώνοντας των Βαΐων [...]».
Το σχέδιο έγινε αντιληπτό από τους Τούρκους ή προδόθηκε και οι πολιορκημένοι δέχθηκαν οργανωμένη επίθεση. Πάνω από 1700 χάθηκαν στο πεδίο της μάχης, άλλοι προτίμησαν να ανατιναχθούν παρά να πέσουν στα χέρια των Τούρκων, παιδιά σφαγιάστηκαν, γυναίκες αιχμαλωτίστηκαν, κτήρια ισοπεδώθηκαν από τα πυροβόλα.
Με την ηρωική Έξοδό τους από τα τείχη της πόλης, οι Μεσολογγίτες κατέκτησαν διά του θανάτου τους την αθανασία.
Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ Από την αρχαιολατρία στον Φιλελληνισμό 229

227 228 229 230 231