Page 242 - Αντικρίζοντας την Ελευθερία!
P. 242
Προσωπογραφία
του Αλέξανδρου Υψηλάντη
εικονογράφηση (προμετωπίδα) στην έκδοση του Jacovaky Rizo Néroulos [Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός], Histoire moderne de la Grèce, Γενεύη 1828 Βιβλιοθήκη της Βουλής
1. M. S. Anderson, The Eastern ques- tion, 1774-1923. A study in internation- al relations, Macmillan, Λονδίνο 1966.
όχι χάρη στις δικές του ικανότητες, αλλά εξαιτίας της αδυναμίας των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης να συμφωνήσουν –λόγω των αντικρουόμενων συμφερόντων τους– σε μια κοινά αποδεκτή λύση σχετικά με τη διανομή της λείας.1
ΤΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΥΜΠΑΧ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΑΣ
Το άγγελμα της Επανάστασης του Αλέξανδρου Υψηλάντη στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες στις αρχές του 1821 βρήκε τους εκπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων να συνεδριάζουν στο Λάυμπαχ. Η επιλογή των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών ως τόπου έναρξης της Επανάστασης δεν ήταν τυχαία, αλλά υπήρξε αντανάκλαση ενός πολιτικού υπολογισμού. Οι Ηγεμονίες τυπικά τελούσαν υπό την ονομαστική κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, οι Οθωμανοί δεν είχαν το δικαίωμα να διατηρούν στρατό σε αυτές, ούτε να μεταφέρουν εκεί ένοπλα σώματα δίχως τη συναίνεση της Ρωσίας. Επομένως, εάν η Υψηλή Πύλη σεβόταν το καθεστώς αποστρατικοποίησης των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών, οι δυνάμεις του Υψηλάντη θα επικρατούσαν ελλείψει αντιπάλου. Εάν, αντίθετα, ο σουλτάνος παραβίαζε αυτό το καθεστώς, τότε ένας ρωσοτουρκικός πόλεμος ήταν πιθανότατος, εξέλιξη που θα διευκόλυνε τα σχέδια των Φιλικών. Τελικά τίποτα από τα δύο δεν συνέβη, καθώς οι Ρώσοι δεν αντέδρασαν στην εισβολή στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες ισχυρών οθωμανικών στρατευμάτων, τα οποία πολύ σύντομα συνέτριψαν τις δυνάμεις του Υψηλάντη.
Η ήττα του Υψηλάντη στο πεδίο της μάχης συνδυάστηκε με την αποκήρυξη του κινήματός του από τις Μεγάλες Δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Στο μεταξύ, όμως, η επαναστατική φλόγα είχε ήδη προλάβει να μεταδοθεί από τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες στον Μοριά, στη Ρούμελη, στα νησιά του Αιγαίου και σε άλλες περιοχές του κυρίως ελληνικού χώρου. Εξάλλου, παρά τις επιδιώξεις του καγκελάριου της Αυστρίας Klemens von Metternich, στο Συνέδριο του Λάυμπαχ δεν λήφθηκε απόφαση
242 ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
